Mity na temat krucjat

Ze starych tekstów, które kiedyś przełożyłem na język polski, warto moim zdaniem sięgnąć do artykułu Thomasa F. Maddena, który ukazał się na łamach dawnej „Frondy” jeszcze w 2004 roku. Mity na temat krucjat wciąż są przypominane zresztą na stronach portalu „Fronda”, bo link, który podaję, nie jest chyba jedynym. Czasopismo w swoim czasie odegrało ogromną rolę w formowaniu młodej inteligencji katolickiej, idąc pod prąd ogólnym tendencjom, także swoją formą, która była potem małpowana przez lewicowe
środowiska (skąd ta małpa, prawda?).

Jak sam tytuł wskazuje, artykuł Maddena rozprawia się z upowszechnianymi mitami o wyprawach krzyżowych, które pokutują także wśród inteligencji, a nie tylko w filmowych produkcjach Hollywood, do dziś. Pisze w nim m.in. tak na temat „pokojowego” islamu, przeciwko któremu wyruszyło „agresywne” rycerstwo świata chrześcijańskiego:

„Jest to tak błędne, jak tylko możliwe. Od czasów Mahometa muzułmanie dążyli do podboju świata chrześcijańskiego. Całkiem się też nieźle przy tym spisali. Po kilku wiekach stopniowych podbojów muzułmańskie armie zajęły całą Afrykę północną, Bliski Wschód, Azję Mniejszą i większość Hiszpanii. Innymi słowy, przed końcem XI wieku siły islamu zdobyły dwie trzecie świata chrześcijańskiego. Palestyna, ojczyzna Jezusa Chrystusa; Egipt, miejsce narodzin chrześcijańskiego monastycyzmu; Azja Mniejsza, gdzie św. Paweł zasiał ziarna chrześcijańskich społeczności - to nie były peryferia chrześcijaństwa, ale samo jego centrum. A budowa imperiów muzułmańskich jeszcze nie była ukończona. Kontynuowały one presję na zachód, w stronę Konstantynopola, wkraczając ostatecznie do samej Europy. Jeśli myślimy o niczym nie sprowokowanej agresji, to była ona po stronie muzułmańskiej. W którymś momencie to, co ocalało z chrześcijańskiego świata, musiałoby się bronić lub po prostu poddać się podbojowi islamu. Pierwsza krucjata została zwołana przez papieża Urbana II w roku 1095 w odpowiedzi na ponaglające prośby cesarza bizantyjskiego płynące z Konstantynopola. Papież Urban II wezwał rycerstwo chrześcijaństwa, aby pospieszyło z pomocą wschodnim braciom. Miał to być czyn miłosierdzia, wyzwolenie chrześcijan Wschodu od muzułmańskich napastników. Innymi słowy, krucjaty od początku były wojną obronną. Cała historia wschodnich krucjat jest historią odpowiedzi na muzułmańską agresję”.

Resztę można przeczytać tutaj.