Szekspir i homoseksualizm

Od czasu do czasu zdarza mi się czytać w szkicach różnych autorów sugestię, że dany bohater dramatu Szekspira jest homoseksualistą. Chyba jedną z postaci, której się to przypisuje dość często, jest Antonio z Kupca weneckiego. Na takie interpretacje smutku Antonia na początku sztuki natknąłem się zarówno u autorów zagranicznych, jak i naszych polskich „szekspirologów”. Znalazło to nawet swój wyraz na okładce współczesnego tłumaczenia tego dramatu. Różnica jest może taka, że jeśli dawniej takie sugestie (kalumnie?) miały na celu negatywne przedstawienie postaci Antonia, którego przeciwstawiano „dobremu”, a „skrzywdzonemu” Shylockowi, to dzisiaj akcent stawiany jest inaczej. Także Shylock z tęczową brodą nie zdziwi już chyba nikogo, choć wstrząsnąłby Szekspirem, gdyby mógł obejrzeć taką interpretację swojej głębokiej, acz mylnie dziś odczytywanej i spłycanej sztuki.

Joseph Pearce, autor trzech znakomitych książek o Szekspirze, nie ma wątpliwości, że doszukiwanie się homoseksualizmu wśród postaci jego dramatów (nie mówiąc już o samym dramaturgu) jest współczesną aberacją, której twórca Kupca weneckiego w najkoszmarniejszych koszmarach by sobie nie wyśnił. Zachęcam zatem do lektury eseju Pearce’a, który rozprawia się z takimi współczesnymi odczytaniami utworów angielskiego dramaturga. Esej został opublikowany na portalu Christianitas w moim przekładzie: „Duszne opary błędnych interpretacji: demaskacja szekspirowskich nadużyć”.