Strach ma wielkie oczy, czyli zamknięcie Lourdes i czego boją się hierarchowie Kościoła?

Wśród ostatnich moich krótkich tekstów chciałbym zwrócić uwagę na ten, zamieszczony na stronach PCh24.pl: „Petycja w sprawie otwarcia basenów z cudowną wodą w Lourdes. Wsparł ją m.in. abp Vigano”.

Okazuje się, że epidemia koronawirusa wywołuje panikę także wśród duchowieństwa, które powinno napawać nas otuchą i pobudzać w nas wiarę w Opatrzność Bożą. Jakże bowiem inaczej wytłumaczyć fakt zalecania Komunii św. na rękę, czy wręcz zabraniania przyjmowania jej na język? Albo na przykład ograniczanie w niektórych krajach ilości Mszy świętych, pozbawianie wiernych możliwości zrobienia znaku krzyża wodą święconą czy wręcz odmawianie przyjścia z ostatnią posługą do umierającego pacjenta?

Do tego wszystkiego doszło zamknięcie basenów z cudowną wodą w Lourdes. A jak mówi prof. Roberto de Mattei, w ciągu 160 lat nikt nigdy nie został tam zarażony, mimo faktu, że przychodzili tam ludzie z najróżniejszymi schorzeniami!

Mam też wrażenie, że ta, jak i inne decyzje niektórych episkopatów ocierają się wręcz o bluźnierstwo czy świętokradztwo, wykazując przy tym w przypadku Komunii św. brak wiary w rzeczywistą obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Pytanie do teologów: jak traktować przekonanie, że kładąc Hostię, która jest Ciałem Pana Jezusa, na język wiernego może dojść do zarażenia?

Te i inne przejawy paniki wśród duchowieństwa i to duchowieństwa najwyższego rangą obserwuję z prawdziwym smutkiem. Dzieje się coś naprawdę niedobrego, coś wręcz wstrząsającego. Wygląda to na prawdziwy zanik wiary wśród duchownych. Chyba powinniśmy się za nich szczególnie modlić. Być może nawet bardziej niż o wybawienie od epidemii.